درگیری حامد بهداد و فریبرز عرب نیا رسانه ای شد

نامه حامد بهداد به حواشی ای که عرب نیا ساخت
بیوگرافی حامد بهداد
زندگی هنری حامد بهداد
فیلم های سینمایی حامد بهداد
تئاترهای حامد بهداد
ماندگارترین نقش حامد بهداد
حامد بهداد (زادهٔ ۲۶ آبان ۱۳۵۲) بازیگر و خوانندۀ ایرانی است. حامد بهداد نخستین‌بار با فیلم آخر بازی به سینمای ایران معرفی شد و برای همین فیلم کاندید سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول مرد از جشنواره فیلم فجر شد. حامد بهداد بازی‌های تحسین شده‌ای در فیلم‌هایی چون: بوتیک، کافه ستاره، روز سوم، کسی از گربه‌های ایرانی خبر نداره، جرم، سعادت‌آباد، آرایش غلیظ، خانه دختر، نیمه‌شب اتفاق افتاد، سد معبر، قصر شیرین داشته و برای بازی در فیلم جرم به کارگردانی مسعود کیمیایی سیمرغ بلورین بهترین بازیگر مکمل مرد را از بیست و نهمین جشنواره فیلم فجر دریافت کرده‌است. از آخرین جوایز  حامد بهداد می‌توان جایزه معتبر بهترین بازیگر مرد جشنواره بین‌المللی فیلم شانگهای در سال ۲۰۱۹ برای بازی در فیلم قصر شیرین را نام برد. اخبار حامد بهداد را با ما دنبال کنید.

به بهانه باز پخش سریال مختار از صدا و سیما نگاهی به حواشی فریبرز عرب نیا و حامد بهداد در برنامه هفت چند سال پیش خالی از لطف نیست.

در قسمت‌هایی از صحبت‌های او، بدون آوردن نام از حامد بهداد و با دادن نشانه هایی، او را دیوانه و مجنون خواند. پس از آن بود که این حرف‌ها به مذاق حامد بهداد خوش نیامد و نامه بلند بالایی در مودر عرب نیا نوشت که مشروح آن در ادامه آمده است.

نامه حامد بهداد به حواشی ای که عرب نیا ساخت

شنیده‌ام در برنامه‌ی هفت در جهت تغییر مسیر فرهنگی سینمای جهان، یک مشت افاضات ایراد کرده‌اید و پای از گلیم ادب فراتر نهاده، به قصد اهانت، تلویحا مرا بازیگری مجنون و بدور از اصول اخلاق حرفه‌ای که به فکر سرنوشت مردم نیست، خوانده اید. گویا نامی هم از مارلون براندو برده بودید.

از صنعت ایهام استفاده کردید یا دغدغه‌ی ادب داشتید؛ نمی‌دانم. اما شما که با بدعنقی و تفرعن پوک، فضای کاری را عصبی و زشت می‌کنید، دم از اخلاق حرفه‌ای نزنید! فضای فرهنگی به شدت با سانسور مواجه است.

متولی رسانه نمی‌داند به جای فرصت دادن به لودگی فکری، باید فضایی برای تنفس فکری تدارک ببیند وگرنه تلویزیون جای عقده گشایی شخصی نیست که اجازه‌ی اهانت به دیگران را به امثال شما بدهد. اینها، همه ازعدم تمرین صحیح آزادی بیان است.

اما شما هم گویا گرفتار توهم سختی شده اید. اینکه مردم به تماشای سریال مختار می‌نشینند، ربطی به توانایی محدود شما در بازیگری و ایفای نقش مختار ندارد. کرور کرور پول نفت از بیت المال هزینه‌ی ساخت سریال‌های تلوزیونی می‌شود تا مردم با تماشای اعتقاداتشان به وجد بیایند.

شاید هر بازیگر دیگری هم جای شما بود از اینهمه مواجهه با لبخند عمومی دچار توهم می‌شد. والا شما قبل از مختار کجا بودید و بعد از آن کجا هستید؟ شکلات داغ؟!

مدهوش آن یال و کوپال و اسب و درشکه‌ی آراسته به صنعت گریم و طراحی نشوید. غره به دوبله‌ی سریال در چند کشور عربی نیز نباشید و وهم جهانی ورتان ندارد. شما خیلی کمتر از آن هستید که بخواهید از موضع یک مدعی العموم درباره سرنوشت مردم اظهار نگرانی کنید. مگر شما متولی امور فرهنگی هستید؟

مگر نماینده اخلاق جامعه اید؟ مگر سینمای ایران به شما نمایندگی داده است؟ چه کرده اید؟ چه کسی به شما این اجازه را داده که در قالب اظهار نظر به تخریب دیگران بپردازید؟ مگر شما یک هنرپیشه بیشتر هستید؟ آنهم با مدرکی دون و سوادی نازل در حوزه‌ی بازیگری و مطالعاتی مقدماتی و عمومی در حد کارلوس کاستاندا و دون خوان. نکند توهم فرهنگی بودن و روشن بینی دارید؟!

پس تکلیف فلاسفه و جامعه‌شناسان و انسان‌شناسان و زبان‌شناسان و محققان چه می‌شود؟ کسانی که سینمای ایران و جهان را به صورتی جدی دنبال می‌کنند، هیچ جایگاهی برای امثال من و شما قائل نیستند و اگر من درباره‌ی براندو زیاد می‌گویم، به دلیل آنست که الگوی صحیح بازیگری را معرفی کرده باشم تا دانشجویان و علاقمندان بازیگری به واسطه هنرپیشه‌ای چون شما در جزیره‌ای کوچک محدود و گرفتار نشوند.

اتفاقا بر این عقیده‌ام که نقطه ضعف سریال مختار شیوه‌ی بازی شخص خود شماست. از این رو دستمزدی که به شما پرداخت شده از سرتان هم زیاد است و به گمانم آن مبلغ، حق بازیگرانی مثل فرهاد اصلانی و اکبر زنجانپور بوده است.

از طرفی آن چنان دم از اخلاق حرفه‌ای می‌زنید که انگار همین دیروز از هالیوود به تهران آمده اید. یادم نمی‌رود روزی را که سر صحنه‌ی «پرتقال خونی» به خاطر اینکه سیروس الوند پیشنهاد متفاوتی داشت و به مذاقتان خوش نمی‌آمد، بر سرش نعره می‌کشیدید و بی‌ادبانه در حضور مردم وعوامل او را «تو» تو «می‌خواندید و احترام عدد سنش را نگاه نمی‌داشتید و با عربده کشی» منم « » منم «می‌زدید که» هرچه من می‌گویم. ”

از عوامل پروژه‌ی مختار شنیدم به خاطر اخلاق خوشتان، سه روز به جایتان «بدل» گذاشته و شما را سر صحنه نخواسته و بی‌شما به فیلمبرداری ادامه داده بودند.

در منزل خانم علیزاده، سام درخشانی به شما اظهار لطف کرد و گفت که از بچگی شما را دوست داشته، اما شما با نهایت بی‌رحمی وقساوت در جواب گفتید: «شما هنوز هم بچه اید!»

درجمع دیگری از دوستان به رامبد جوان اهانت کردید و او با فروتنی شما را پیشکسوت خود خواند.

سر صحنه‌ی فیلم جرم احترام آقای کیمیایی را نگاه نداشتید و در حضور جمع به من که بازیگر آن فیلم و آماده‌ی برداشت پلان بودم، متلک گفتید، طوری که تمرکزم بهم ریخت و دیالوگهایم را فراموش کردم. شما اخلاق حرفه‌ای دارید؟ حیف آنهمه زحمت که اقای کیمیایی برای شما کشید. وگرنه شما قبل از ایشان هنرور فیلم مسافران بودید.

شما یک روز کاری پروژه‌ی سینمایی «جرم» را از فرط تنگ نظری به گند کشیدید، چرا که از توفیق دیگران رنج می‌برید.

سرصحنه‌ی «مختار» کسوت آقای زنجانپور را ندید گرفته و ایشان را که آنطرفتر ایستاده بوده، صدا زده و گفته‌اید «آقای زنجانپور یک دقیقه بیایید کارتان دارم» …

خاطر ایشان که صدها شاگرد تحویل جامعه‌ی هنری این مملکت داده، به شدت از شما مکدر است.

حرمت رسانه را نگه دارید، سینما یا تلویزیون مقدس است شما نباید از آن به عنوان وسیله‌ای در جهت خودکامگی و جاه طلبی خودتان استفاده کنید. سیروس الوند بر این عقیده است که عاطفه در فریبرز عرب نیا تعطیل است.

گفته‌اید که فلانی مجنون است، من افتخار می‌کنم که بازیگری مجنون هستم، چون اصل جنون است و عشق است، نه آن مشخصات من درآوردی که برای بازیگر کامل شدن در برنامه‌ی هفت بر شمردید.

از جمله «قدرت و اراده»، «پایمردی و شجاعت» و «آنکه در فضای تنگ نگنجد» وغیره. اینها که مشخصات «خلیل عقاب» است! اتفاقا بدانید که بازیگری اگر به هنر می‌رسد، محصول پردازش درونی ضعف‌ها و ترس‌ها و اضطراب هاست.

جناب آقای متوسط! نزاکت داشته باشید و عقیده‌ی خود را در قالب ادب بیان کنید و دیگر به خاطر یک حرف پیش پا افتاده از مارلون براندو درباره‌ی انعکاس نور مهتاب روی برکه‌ی منزلش، از خود بی‌خود نشوید. اگر دمل پشت گردن ندارید، سر بالا آورید و به خود ماه بنگرید یا اگر شوق عارفانه دارید کمی تذکره الاولیاء بخوانید.

گرچه از آنجا که شما را خوب میشناسم بر این نظرم که درون و بیرونتان یکی نیست. شما بهتر است نگران سرنوشت خودتان و فرزندتان باشید.

بیوگرافی حامد بهداد

حامد بهداد در طول فعالیت هنری‌اش از سوی بسیاری از کارگردانان سرشناس سینمای ایران همچون: عباس کیارستمی، ناصر تقوایی، اصغر فرهادی، بهرام بیضایی، داریوش مهرجویی، مسعود کیمیایی، بهمن فرمان‌آرا، پرویز شهبازی و بهمن قبادی دعوت به همکاری شده‌است.همچنین بهداد برای بازی در بسیاری از فیلمهایش از جشن‌ها و جشنواره‌های متعددی نامزد دریافت جایزه بازیگری شده‌است.

زندگی هنری حامد بهداد

حامد بهداد به واسطه رامبد جوان و پیشنهاد او به همایون اسعدیان وارد سینما شد. رامبد جوان برای فیلم آخر بازی بازی خود را به حامد بهداد داد. پیش از آن بهداد در دفتر تبلیغاتی رامبد کار می‌کرد و همزمان با تحصیل در رشته تئاتر، همه‌کاره این دفتر تبلیغاتی بود. فردی که بیشترین تأثیر را روی زندگی حامد گذاشته سیدمحسن شهرنازدار است که حامد تمام دانش شفاهی خود را با او در میان می‌گذارد. شهرنازدار روزنامه‌نگار بوده و در زمینه موسیقی و معماری کتاب‌هایی نوشته‌است.

وی برای نخستین بار با فیلم آخر بازی به سینمای ایران معرفی شد و با همان فیلم، نامزد سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول مرد از جشنواره فیلم فجر شد. او در فیلم روز سوم (محمدحسین لطیفی، ۱۳۸۵) در نقش یک افسر عراقی که در بحبوحه محاصره خرمشهر عاشق دختری خرمشهری می‌شود ظاهر شد و برای دومین بار پس از آخر بازی کاندیدای سیمرغ بلورین از دوره بیست و پنجمین دوره جشنواره فیلم فجر شد.

بازی بهداد در فیلم کسی از گربه‌های ایرانی خبر نداره به کارگردانی بهمن قبادی، موجب راه‌یابی او به جشنواره بین‌المللی فیلم کن شد. او در سال ۱۳۸۹ با نقش‌آفرینی در فیلم جرم به کارگردانی مسعود کیمیایی، سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل مرد جشنواره فیلم فجر را از بیست و نهمین دوره جشنواره فیلم فجر دریافت کرد. او در دوران کنش هنری خود، امکان همکاری با بسیاری از کارگردانان بنام سینمای ایران از جمله ناصر تقوایی، مسعود کیمیایی، داریوش مهرجویی و… را داشته‌است که فیلمش با ناصر تقوایی به سرانجام نرسید. او همچنین از شاگردان حمید سمندریان بوده‌است.وی به عنوان خواننده میهمان با گروه موسیقی دارکوب به سرپرستی همایون نصیری همکاری می‌کند و در چند آلبوم موسیقی و کنسرت موسیقی این گروه حضور داشته‌است.

فیلم های سینمایی حامد بهداد

1397 قصر شیرین

1397 جان دار

1396 مارموز

1395 سد معبر

1394 نیمه شب اتفاق افتاد

1394 هفت ماهگی

1394 هیهات

1393 خانه دختر

1393 چهارشنبه خون به پا می شود

1392 آرایش غلیظ

1392 زندگی جای دیگری است

1391 چه خوبه که برگشتی

1391 فرزند چهارم

1390 بی تابی بیتا

1390 پله آخر

1390 نارنجی پوش

1389 انتهای خیابان هشتم

1389 جرم

1389 سعادت آباد

1389 پرتقال خونی

1389 قبرستان غیرانتفاعی

1388 هفت دقیقه تا پاییز

1388 لطفاً مزاحم نشوید

1388 آدم کش

1387 بیداری

1387 کیمیا و خاک

1387 کسی از گربه های ایرانی خبر نداره

1387 موج سوم

1387 مردی که گیلاس هایش را خورد

1387 محاکمه در خیابان

1387 زندگی با چشمان بسته

1387 دل خون

1387 شبانه روز

1386 هر شب تنهایی

1386 مجنون لیلی

1386 تسویه حساب

1386 دایره زنگی

1385 حس پنهان

1385 آدم

1385 روز سوم

1384 باغ فردوس، پنج بعدازظهر

1384 رقص با ماه

1383 کافه ستاره

1382 این زن حرف نمی زند

1381 بوتیک

1381 چای تلخ

1379 آخر بازی

تئاترهای حامد بهداد

تئاترهای خیابانی

معرکه در معرکه(حسن میرباقری)

آدم های خیس(بهزاد مرتضوی)

1388:سگ سکوت (آروند دشت آرای)

1391:درخت بلوط (وحید رهبانی) - اجرای یک شب

1392:داوری بخشِ «بیرون از تئاتر» سومین جشنوارهٔ سراسری تئاتر تک نفره

1396:شرق دور شرق نزدیک(حمیدرضا نعیمی)

ماندگارترین نقش حامد بهداد

فیلم روز سوم به کارگردانی محمدحسین لطیفی سال 1385 ساخته شد و یکی از فیلم های پرطرفدار سینمای ایران است.

حامد بهداد در این فیلم نقش یک افسر عراقی به نام فواد که در بحبوحه محاصره خرمشهر عاشق دختری خرمشهری می شود را بازی کرد و تندیس حافظ بهترین بازیگر مرد را در یازدهمین جشن دنیای تصویر به دست آورد.