طالبان زنان را زنده به گور می کنند | فیلم

 یک فعال حقوق زنان افغانستان با تاکید بر به قتل رسیدن برخی بانوان افغانستانی حاضر در تظاهرات مختلف علیه طالبان مدعی شد: ما همه روزه شاهد آن هستیم که راهپیمایی های زنان در افغانستان به شکل کاملا خشونت آمیز سرکوب می شود و حتی در برخی موارد، زنانی که در تظاهرات حضور پیدا می کنند و می خواهند به حق تحصیل، کار کردن و سایر حقوق مدنی خود دست پیدا کنند، به شکل مرموزی به قتل می رسند. مشخص نیست در این وضعیت، چرا نهادهای بین المللی چشم ها و گوش های خود را به روی ظلمی که به زنان افغانستانی وارد می شود، بسته اند.

با روی کار آمدن مجدد دولت طالبان، فشارها بر زنان افغانستان بسیار بیشتر از گذشته شده است. بیشترین خشونت ها در دولت طالبان علیه زنان افغانستان اعمال می شود. زنان افغانستان بسیاری از حقوق مدنی و ابتدایی خود را در دوره جدید از دست داده اند. این در حالی است که متاسفانه جامعه جهانی چشمان خود را روی ظلم به زنان افغانستان بسته اند.

عقب‌گرد خطرناک افغانستان با روی کار آمدن طالبان

به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، از زمان روی کار آمدن دولت طالبان در افغانستان، شرایط برای زنان این کشور بسیار سخت تر از گذشته شده است و نه تنها بسیاری از زنان این کشور در دوره جدید از حق تحصیل، کار و حضور در اجتماع محروم شده اند، بلکه هر از گاهی شاهد انتشار تصاویر مربوط به شکنجه، سنگسار و آزار زنان افغانستانی در این کشور هستیم و این در حالی است که تعطیلی مدارس دخترانه و اخراج کارکنان زن به یکی از مسائل روزمره زنان افغانستانی تبدیل شده است.

این نکته ای است که سوریا باور، فعال حقوق زنان افغانستان که روزگاری در دانشگاه نخبگان ولایت بلخ افغانستان مشغول تدریس بود و حالا در مقطع دکتری علوم سیاسی در دانشگاه فردوسی مشهد تحصیل می کند، در گفت و گو با رکنا روی آن دست گذاشت و اظهار داشت: بعد از این که دولت طالبان حاکمیت کامل را در افغانستان به دست گرفتند، متاسفانه کشور ما با عقب‌گرد خطرناکی مواجه شد و شرایط جدیدی در تاریخ افغانستان پدید آمد.

وی افزود: ما زنان در دوران حکومت سابق با سرعتی نسبی رو به جلو در حال حرکت بودیم و رفته رفته یک سری حقوق و آزادی ها را به دست می آوردیم و با نهادی به نام دموکراسی آشنا شده بودیم و زیربنای اقتصادی کشور ما به سمت توسعه حرکت می کرد و اگر هم اندکی دشواری داشتیم، بازهم در مجموع در حال حرکت به سمت رفاه، شکوفایی و ترقی در افغانستان بودیم، ولی بعد از سقوط کابل، کشور ما دچار عقب‌گرد شد.

این کارشناس علوم سیاسی ادامه داد: متاسفانه در شرایط حاضر تمام ساختارهای سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی از هم پاشیده است و با وجود این که مردان و کودکان در افغانستان نیز تحت ستم هستند و اکنون هیچ کس در افغانستان از هیچ گونه مصونیتی برخوردار نیست، اما بیشترین خشونت ها در دوره جدید بر زنان افغانستانی اعمال می شود.

محروم شدن زنان افغانستان از حقوق ابتدایی در دوره طالبان

باور با تاکید بر این که زنان افغانستان در دوره جدید از حق انسانی خود برخوردار نیستند، عنوان کرد: متاسفانه اکنون شرایط به گونه ای شده است که زنان افغانستانی از بسیاری از حقوق مدنی خود شامل حق تحصیل، حق کار کردن و بسیاری از حقوق دیگری که در کشورهای پیشرفته به عنوان حقوق ابتدایی زنان محسوب می شود، محروم شده اند و بعد از روی کار آمدن دولت طالبان، زنان افغانستان ناچار شده اند که مجددا برای دسترسی به حق تحصیل و حق کار کردن تلاش کنند.

این فعال حقوق زنان افغانستان با انتقاد از سکوت جامعه جهانی نسبت به خشونت هایی که علیه بانوان این کشور انجام می شود، گفت: متاسفانه مشخص نیست که چرا نهادهای بین المللی چشم ها و گوش های خود را به روی ظلمی که به زنان افغانستانی وارد می شود، بسته اند و حاضر نیستند که واقعیت های کشور ما را درک کنند. این در حالی است که ما هر روز شاهد وقوع فجایع مختلفی در افغانستان هستیم و همه روزه زنان افغانستانی قربانی خشونت های مختلف می شوند.

وی با اشاره به برخی مصادیق خشونت علیه زنان در شرایط امروز افغانستان توضیح داد: ما همه روزه شاهد آن هستیم که راهپیمایی های زنان در افغانستان به شکل کاملا خشونت آمیز سرکوب می شود و حتی در برخی موارد، زنانی که در تظاهرات حضور پیدا می کنند و می خواهند به حق تحصیل، کار کردن و سایر حقوق مدنی خود دست پیدا کنند، به شکل مرموزی به قتل می رسند.

باور با تاکید بر فقدان آزادی بیان در شرایط امروز افغانستان عنوان کرد: متاسفانه با توجه به این که آزادی بیان در افغانستان به شکل صد در صدی از بین رفته است و هیچ کدام از رسانه ها قادر نیستند حقایق افغانستان را روشن کنند و درباره حکومت خشن و استبدادی که هم اکنون در افغانستان حاکم است، واقعیت ها را بیان کنند. البته مردم افغانستان نیز هیچ گونه آزادی بیان ندارند و حتی برادر کسی که خواهر او به علت شرکت در تظاهرات  به قتل رسیده است، نمی تواند نسبت به این مساله اعتراض کند.

این فعال حقوق زنان افغانستان با بیان این که قتل زنان شرکت کننده در تظاهرات مختلف در افغانستان در دوره طالبان بارها اتفاق افتاده است، اظهار داشت: ارتباطاتی که ما با زنان جامعه افغانستان داریم و گروه هایی که در پیام رسان ها با بانوان کشورمان تشکیل داده ایم، نشان می دهد که بسیاری از زنانی که در تظاهرات علیه طالبان شرکت کرده اند، یا به قتل رسیده یا لت و کوب و شکنجه شده اند و به هیچ شکلی هم نمی توانند از افغانستان خارج شوند.

وی در ادامه تاکید کرد: متاسفانه اکنون گوشی های همراه بسیاری از زنان و دختران افغانستان که در تظاهرات مختلف علیه طالبان شرکت کرده اند، خاموش است و ما هیچ گونه ارتباطی با آنها نداریم و خانواده هایشان نیز تاکید دارند که این زنان و دختران مفقود الاثر هستند و البته با توجه به خفقان حاکم بر افغانستان، صدای این خانواده ها نیز به جایی نمی رسد.