خودروی پراید از نظر فنی چگونه خودرویی است

بررسی مشخصات فنی خودروی پراید ۱۳۱

پراید از سال ۷۲ و با دو مدل صبا (صندوقدار) و نسیم (هاچبک) وارد بازار ایران شد. در دهه هشتاد، گروه خودروسازی سایپا خانواده X100 پراید (۱۱۱، ۱۳۱، ۱۳۲، ۱۴۱) را معرفی کرد که از نظر ظاهری و فنی تفاوت‌هایی با مدل‌های اولیه داشتند. کمترین تغییرات ظاهری روی پراید ۱۳۱ اعمال شده و شباهت خیلی زیادی به مدل اولیه پراید صندوقدار دارد.

پراید ۱۳۱ هم‌زمان با دو مدل دیگر ۱۱۱ و ۱۳۲ عرضه شد و مثل آنها از پیشرانه M13 اولیه استفاده می‌کند. حداکثر قدرت و گشتاور این پیشرانه به ترتیب ۶۳ اسب بخار و ۱۰۳ نیوتن متر است و قدرت موتور از طریق یک جعبه دنده ۵ سرعته دستی به چرخ‌های جلو منتقل می‌شود.

شتاب ۰ تا ۱۰۰ این سدان کوچک شهری با موتور ۴ سیلندر و ۱.۳ لیتری اولیه ۱۵ ثانیه است و حداکثر سرعتش هم به ۱۶۰ کیلومتر بر ساعت می‌رسد و از این نظر پراید ۱۳۱ خودروی کُندی است.

ابعاد و اندازه‌ها

پیشرانه اولیه M13 روی همه تیپ‌های پراید ۱۳۱ (EX، SX، LE، SE و SL) استفاده می‌شد اما سایپا این پیشرانه را ارتقا داد و علاوه بر افزایش قدرت و گشتاور، استاندارد آلایندگی یورو ۴ را اعمال کرد. موتور جدید سایپا از سال ۹۲ فقط زیر کاپوت تیپ‌های SE و TL پراید ۱۳۱ قرار گرفت.

قدرت پیشرانه M13 ارتقا یافته ۷۱ اسب بخار و گشتاور آن ۱۰۸ نیوتن متر است و همچنان از یک گیربکس ۵ سرعته دستی استفاده می‌کند. شتاب پراید ۱۳۱ با موتور جدید ۱۴.۵ ثانیه و حداکثر سرعتش ۱۷۰ کیلومتر شده است. با این حال نمی‌توان این سدان کوچک سبک را با این سرعت راند و ممکن است خطرات جانی داشته باشد. پراید ۱۳۱ جزو خودروهای تقریبا کم‌مصرف بازار است و برای طی کردن ۱۰۰ کیلومتر ۶.۴ لیتر بنزین مصرف می‌کند.

طراحی ظاهری خودروی پراید ۱۳۱

پراید ۱۳۱ هم‌زمان با دو فیس لیفت ۱۳۲ و ۱۱۱ معرفی و عرضه شد اما برعکس آنها، تغییرات جزئی نسبت به پراید صبا صندوقدار داشته است. چراغ‌های کشیده جلو حالتی شبه کریستالی دارد و چراغ‌های راهنما از گوشه‌های سپر به داخل قاب منتقل شده و در نتیجه طرح سپر جلو هم تغییر کرده است. در نمای جانبی هم فقط چراغ راهنما بالای گلگیرها اضافه شده و همان شکل و شمایل اولیه پراید را حفظ کرده است. از دیگر به‌روزرسانی‌های پراید ۱۳۱ می‌توان به تغییر جزئی چراغ‌های عقب و اضافه شدن مه‌ شکن به آنها اشاره کرد.

طراحی داخلی خودروی پراید ۱۳۱

هر چند ظاهر و بدنه پراید ۱۳۱ به صورت جزئی تغییر کرده اما طراحی داخلی این سدان کوچک از نو انجام شده است. این طراحی داخلی برای اولین بار در پراید ۱۴۱ انجام شد و بعدها به دیگر اعضای خانواده X100 رسید. در کابین جدید پراید، داشبرد و رودری‌ها از نو طراحی شده و حالا به جای خطوط صاف، خطوط منحنی دیده می‌شود. کیلومتر شمار پراید ۱۳۱ از حالت کاملا آنالوگ در آمده و در مدل جدید علاوه بر صفحه‌های دایره‌ای شکل برای سرعت و دور موتور و صفحه دیجیتالی کوچکی هم برای نمایش کارکرد خودرو دارد. با وجود اینکه طرح جدید، نمای کابین را نونوار کرده اما به خاطر استفاده از پلاستیک خشک، توی ذوق می‌زند. علاوه بر داشبرد و رودری‌ها، مهندسان گروه خودروسازی سایپا صندلی‌های جدید کار گذاشته‌اند تا راننده و سرنشینان کمی راحت‌تر باشند. پراید ۱۳۱ خودرو کوچکی است و اگرچه گنجایش ۵ نفر سرنشین را دارد اما فضای ردیف عقب برای نشستن ۳ نفر بزرگسال تنگ است.

امکانات خودروی پراید ۱۳۱

پراید ۱۳۱ لو آپشن‌ترین خودرو بازار ایران است و تجهیزات و امکانتش فقط سه مورد را شامل می‌شود: کیسه هوا، فرمان هیدرولیک و ترمز ABS. تیپ ST کلا هیچ آپشنی ندارد. تیپ SL فقط دارای ترمز ABS است. تیپ LX فقط فرمان هیدرولیک دارد. تیپ LE فقط یک ایربگ برای راننده دارد. تیپ SX مجهز به فرمان هیدرولیکی و ترمز ABS است. تیپ TL که در سال ۹۲ عرضه شد دارای ترمز ABS و کیسه هوا راننده و سرنشین جلو است. فول آپشن‌ترین پراید ۱۳۱، تیپ SE است که هر سه آپشن فوق را دارد.

بازار خودروی پراید ۱۳۱

پراید ۱۳۱ و دیگر اعضای خانواده X100 سایپا، ارزان‌ترین خودروهای بازار ایران هستند. خط تولید این سدان کوچک شهری در تیر ماه ۱۳۹۹ تعطیل شد و در حال حاضر صفر آن در بازار موجود نیست و برای خرید باید به سراغ مدل‌های کارکرده و دست دوم رفت. پراید ۱۳۱ بیشتر مناسب افرادی است که تازه گواهینامه گرفته‌اند و یا بودجه مناسبی برای خرید خودروهای روزی مثل تیبا و ساینا در اختیار ندارد و همین طور اشخاصی که به خودرو جمع و جوری برای رفت و آمدهای شهری نیاز دارند. تنها رقیب مستقیم پراید ۱۳۱ چه در زمانی که صفر آن در بازار موجود بود و چه در حال حاضر، مدل فیس لیفتش، یعنی پراید ۱۳۲ است. با کمی بودجه بیشتر، می‌توان مدل‌های کارکرده تیبا صندوقدار را هم در بازار پیدا کرد.

نتیجه گیری

پراید ۱۳۱ آخرین مدل پراید بود که روی خط تولید سایپا قرار داشت و در اوایل تابستان ۹۹ تولیدش متوقف شد. این خودرو به دلیل قیمت ارزان، مصرف سوخت پایین، استهلاک کم و فراوانی قطعات از گزینه‌های قشر متوسط به پایین بود که باید با ایمنی ضعیف، کیفیت پایین ساخت، موتور کم قدرت و طراحی قدیمی آن کنار می‌آمدند.