فرهاد مجیدی تیم را بهم ریخت!

در این چند بازی، اتفاقات اصلی در ترکیب اصلی استقلال رخ داده، ترکیبی که ثباتش را از دست داده و با تغییرات همیشگی و عجیب همراه بوده است. در دربی و بازی برابر نساجی، هرچه زمان بازی جلو رفت و دقیقا بعد از تعویض‌های استقلال، روند حرکتی آبی‌ها بهتر شد و این یعنی ترکیب ابتدایی با ترمیم صورت گرفته تبدیل به یک چیدمان بهینه شد.

* خط دفاع

  تصمیم مجیدی برای زنجیره دفاعی‌اش ناگهان با اجرای کامل! قانون از بین رفت. ناگهان اعلام شد همه بایستی سر وقت و حتی زودتر! راهی سربازی شوند و اینگونه بود که سیاوش یزدانی و محمدحسین مرادمند مجبور به ترک استقلال شدند. استقلال بلافاصله با رافائل سیلوا قرارداد بست و چنین رویه‌ای را در پیش گرفت: استفاده از زوج سیلوا و غلامی برای بازی‌هایی که چیدمان 4 نفره در خط دفاع دارد و بردن چشمی به میان این دو نفر، وقتی قرار است تیم با 3 مدافع بازی کند. همه این فعل و انفعالات منجر به بیرون رفتن دانشگر (یکی از بهترین های این فصل در طراحی از راه دور حملات) از ترکیب شد. مهمترین اتفاق با این تغییرات، افزایش فاصله طولی تیم بود چون چشمی عقب زیادی عقب می‌رود و همین، فاصله ایجاد می‌کند. برابر سپاهان البته با محرومیت سیلوا، بازگشت دانشگر محتمل است حتی اگر مجیدی تصمیم به بازی با آرایش 4 مدافع بگیرد.

* خط میانی

  چهار نفر یا پنج نفر؟ مجیدی اینجا هم، خودش را در یک دوراهی قرار داد. استفاده از 5 بازیکن و چیدمان 2-5-3 که نه در دربی جواب داد و نه برابر نساجی در جام حذفی. استقلال در حال حاضر فاقد یک پیستون به معنای واقعی کلمه برای بازی در چنین آرایشی است لذا بازی با چهار مرد میانی، بهینه‌ترین تصمیم خواهد بود. مجیدی اما برای تشکیل زوج مرکز زمینش هم بارها دست به تغییر زد: چشمی با مهدی‌پور، مهدی‌پور با نیک‌نفس و حتی چشمی با نیک‌نفس. نوع بازی چشمی و نیک‌نفس به دلیل شباهت زیادی که با هم دارد، الزام استفاده از مهدی‌پور را در کنار یکی از این دو نفر به بالاترین حد ممکن می‌رساند. در جناحین، استفاده از سلمانی در چپ و حردانی در راست، معقول‌ترین چیدمان بوده است چراکه جلالی هنوز با «ژن» بازی استقلال هماهنگ نیست و غفوری با خود واقعی‌اش به دلایل مختلف فاصله‌ گرفته است.

* خط حمله

کوین یامگا و امیرحسین حسین‌زاده، تحت هر شرایطی در ترکیب اصلی استقلال و در نوک هرم قرار دارند. اگر استقلال از 5 بازیکن در خط دوم استفاده کند، همین دو نفر زوج خط حمله هستند ولی اگر استقلال به یک مهاجم نوک روی بیاورد، ژستد، رمضانی و مطهری برای بازی در چنین آرایشی وارد ترکیب می‌شوند. مطهری در دربی جواب نداد و برای چندمین بار ثابت کرد بهتر است تعویضی باشد. او دروازه خالی را به گل تبدیل نکرد تا استقلال حسرت موقعیتهای از دست رفته دربی را هم حالا بخورد. برابر نساجی هم که مجیدی اصلا به هیچ‌کدام از مهاجمانش بازی نداد. حقیقت این است که این 3 مهاجم، فاقد نیش تهاجمی لازم هستند و با هر متر و معیاری، دور از تعریف آرمانی چنین بازیکنی که باید ماشین گلزنی باشد.

* ادامه فصل

  استقلال تا پایان فصل، 6 بازی پیش رو دارد که 3تای بیرون از خانه‌اش واقعا سخت است: سپاهان، فولاد خوزستان و مس رفسنجان. سپاهان و فولاد از آسیا باز می گردند و گرد خستگی به رخسار دارند. مس رفسنجان هم که در دوران افتش بود و ازج جام حذفی هم حذف شده در تعطیلات لیگ برای بازیابی برنامه ریزی کرد. در هر حال مجیدی و کادر فنی‌اش، زوم اصلی‌شان را روی این 3 بازی گذاشته‌اند که کلید قهرمانی است. بنابراین شاید بهتر باشد، استقلال بالاخره به یک ترکیب ثابت روی بیاورد و بسان دربی و جام حذفی، خودش را با ترکیب ابتدایی‌اش (مثلا بازی دادن همزمان جلالی و سلمانی، نیمکت‌نشین کردن مهدی‌پور، بازی دادن به ژوکرهای طلایی‌ مانند غفوری و مطهری از ابتدا و عدم حضور حردانی در ترکیب اصلی) شوکه نکند. استقلال با بردن سه بازی داخل خانه و البته بردن یکی از دو سه بازی سخت و دو تساوی مقابل سپاهان و فولاد قهرمان لیگ برتر خواهد شد. بازی با شهرخودرو، آلومینیوم که فینالیست حذفی است و همچنین نفت مسجدسلیمان فانوس بدست هم چندان راحت نیست. ضمن اینکه استقلال امیدوار است پرسپولیس در بازیهای سخت مقابل پیکان، سپاهان و تراکتور امتیاز از دست بدهد.