کامبیز دیرباز: به شهدا تعصب دارم و افتخار می‌کنم نقش یک قهرمان واقعی را بازی کردم
بازیگر نقش مجید سوزوکی و فیلم "تک‌تیرانداز" اعتقاد دارد کودکان و نوجوانان این مرز و بوم به قهرمانان خودشان نیاز دارند؛ قهرمانانی که واقعی و ایرانی‌اند.
در اول راه، با سیاوش‌خوانی شروع کرد و 2 سال بعد بازیگر فیلم‌سینمایی "دختران انتظار" شد. سیمرغ بلورینش را به خاطر "دوئل" احمدرضا درویش گرفت؛ اما چند سال بعد کامبیز دیرباز بیشتر شناخته شد، چون مجید سوزوکی اولین فیلم سینمایی "مسعود ده‌نمکی" شد. اخراجی‌ها تجربه متفاوتی از این بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون به مردم معرفی کرد که می‌تواند در موقعیت طنز هم قرار بگیرد. علی‌رضا بذرافشان به این نکته پی‌برد و سال 1388 نقش اصلی "نابرده رنج" را به او سپرد.
دیرباز هم مثل بسیاری از بازیگران دیگر سال‌های ابتدایی کارش را با "همسفر" قاسم جعفری در تلویزیون سپری کرد. در "تب سرد" ابعاد دیگری از بازیگری کامبیز دیرباز دیده شد؛ نقش منفی که در کنار شهاب حسینی و حمید گودرزی به سریالی پربیننده تبدیل شد. بازیگری که خودش را در معرض نقش‌های متفاوت قرار می‌دهد این بار کاراکتر نادر را از کارگردانی می‌پذیرد که شناسنامه کاری‌اش یا تاریخی است و یا استراتژیک و ملی؛ 5 سال هم در سریال "در چشم باد" مسعود جعفری‌جوزانی بازی کرد.
البته در همان سال‌ها "پریدخت" سامان مقدم و "نابرده رنج" علی‌رضا بذرافشان را هم بازی کرد. در "آقا و خانم سنگی" کار متفاوت‌تری عرضه کرد. در "میکائیل"، سیروس مقدم از تخصص موتورسواری و تعقیب و گریز کامبیز دیرباز استفاده کرد و نقش اصلی سریال را به او سپرد؛ پلیسی را که همیشه در صحنه بود مخاطب در این سریال دید. بعد از نقش غیاث در "پشت بام تهران" و خلیل کبابی "زیر پای مادر"، با موقعیتی طنز در "شرایط خاص" به تلویزیون برگشت.
نقشی کوتاه در "گاندو" داشت و این روزها هم با اجرا در برنامه "دست فرمون" به تلویزیون برگشته است. جلوی دوربین بهرنگ توفیقی رفته و در سریال "آقازاده" بازی می‌کند. با "خروج" ابراهیم حاتمی‌کیا به سی‌وهشتمین جشنواره فیلم فجر آمد. دیرباز در سینما هم کارنامه خوبی دارد؛ از "دختران انتظار" رحمان رضایی، "نغمه" ابوالقاسم طالبی، "دوئل" احمدرضا درویش، "گرداب" حسن هدایت، "به نام پدر" حاتمی‌کیا، "مقلد شیطان" افشین صادقی گرفته تا "اخراجی‌ها"ی مسعود ده‌نمکی.
او همچنین در "یک گزارش واقعی" داریوش فرهنگ، "کلبه" جواد افشار، "عیار 14" پرویز شهبازی، "انعکاس" رضا کریمی و "ساکن طبقه وسط" شهاب حسینی و "تخته‌گاز" محمد آهنگرانی؛ با همه اوصاف او هم مثل خیلی از بازیگران دیگر علاقه بسیاری به تئاتر دارد و در کنار نمایش شهید محمد جهان‌آرا که در سال 1396 روی صحنه رفت امسال در "ماربازی" سعید دشتی هم حاضر شد.
او امسال در سی و نهمین جشنواره فیلم فجر با نقش یک قهرمان واقعی به جشنواره آمده است. دغدغه‌ای که او همیشه برای سینما و تلویزیون داشته و از فقدان قهرمان در آثار نمایشی رنج می‌برد. او در جریان گپ و گفت با خبرنگار تسنیم به این نکته اشاره کرد: "سینمای ما به این سمت رفته که قهرمان‌محوری را فراموش‌کرده است؛ فیلم‌هایمان در این چهار- پنج سال گذشته که به سینما نگاه کنید، چهار- پنج شخصیت اصلی دارند و قصه را می‌توان حدس زد. یکی از علت‌هایی که در این چهار سال اخیر، در کارهای سعید نعمت‌الله بازی کردم، به خاطر این بود که "میکائیل"، "پشت بام تهران"- غیاث و "زیر پای مادر"- خلیل کبابی سلیقه‌ام بودند. سلیقه من قهرمان‌محوری در سینما و تلویزیون است که کم شده است.
مشروح این گپ و گفت با خبرنگار تسنیم را در ادامه بخوانید:
او درباره ادای احترام به شهدا که پیش از آن در فیلم "اخراجی‌ها" به شهید مجید خدمت (مجید سوزوکی) داشت و در فیلم "تک‌تیرانداز" و جشنواره سی و نهم فجر هم نقش عبدالرسول زرین را ایفا کرد، چنین گفت: من افتخار کردم که این نقش را به من سپردند؛ به شهدا تعصب دارم و برایم همیشه قابل احترامند چون در همه دنیا به سربازانی که برای خاک‌شان جنگیده‌اند سر تعظیم فرود می‌آورند. در واقع یکی از مهمترین قشرهایی که به آن‌ها احترام می‌گذارند و برایشان محترمند همین سربازان جان برکفند. هرچه قدر هم از این نقش‌ها به من پیشنهاد شود حاضرم با جان و دل بازی‌شان کنم.
دیرباز به حضورش در سریال "درچشم باد" و خاطره‌ای از قبرستانی در لس‌آنجلس اشاره کرد و گفت: وقتی برای فیلمبرداری سریال "درچشم باد" به خارج از ایران (آمریکا) رفته بودم، گذرم به قبرستان شهر لس‌آنجلس افتاد و با صحنه‌ای مواجه شدم که پرسیدم اینجا کجاست؟ گفتند مزار سربازهای آمریکایی است که به جنگ رفته‌اند. احترامی که در بالاترین حد احترام جامعه است حتی بالاتر از احترام به رئیس‌جمهورشان! ما هم اینجا این احترام را قائلیم اما در خطر شامل مرور زمان شدن قرار گرفته است.
بازیگر نقش تک‌تیرانداز ایرانی (شهید عبدالرسول زرین) تأکید کرد: من می‌دانم جنگ چیست اما با نسلی روبروییم که نمی‌داند جنگ چیست؟ به هر حال ممکن است این احترام آرام‌آرام فراموش شود. از این دردناک‌تر، هنوز کسانی زنده‌اند که جنگ رفته‌اند و ایثارگری‌ها و بزرگمردی‌هایی کرده‌اند. یا دست ندارند و یا پا ندارند و امروز در آسایشگاه روانی‌ها بستری‌اند. دارو ندارند و آنقدر درگیر مشکلات اقتصادی‌اند که پول ندارند داروی مُسکن بخرند.
وی خاطرنشان کرد: خیلی ناجوانمردانه است کسی که رفته سلامتی خودش را درخطر انداخته و بخشی از وجودش را در طبق اخلاص گذاشته تا وجبی از خاک این مرز و بوم کم نشود را به امان خدا رها کنیم. رزمنده‌ای که شهید شده جایش خوب است؛ این مسائل دغدغه‌های من است؛ به عنوان نسلی که دهه پنجاهی‌ام و در جنگ تنها 7، 8 سال داشتم و این‌ها را درک کرده‌ام و نیاز داریم با این آثار نمایشی،این مفاهیم ارزشمند را برای مخاطب‌مان جا بیندازیم.
دیرباز در پاسخ به این سؤال که شهید عبدالرسول زرین به عنوان تک تیرانداز ایرانی با این فیلم سینمایی معرفی شد، قهرمانی که دغدغه‌اش در سینمای ایران احساس می‌شود و کودک و نوجوان ما به این مفاهیم نیاز دارند، افزود: ما هم دقیقاً تمام سعی‌مان را کردیم یک قهرمان در کنار قهرمانان دیگر که در سینمای ایران بوده‌اند، ثبت کنیم؛ تمام تلاش‌مان را به کار بستیم تا این قهرمان هم به ویترین ملی سینمای ایران اضافه شود.
