کدخبر: 8792

فال حافظ شیرازی اصلی با تفسیر کامل

 

 

ای حافظ شیرازی! تو محرم هر رازی! تو را به خدا و به شاخ نباتت قسم می دهم که هر چه صلاح و مصلحت می بینی برایم آشکار و آرزوی مرا براورده سازی.

حال آنچه را که مایلید قصد و نیت کنید

فال حافظ شیرازی اصلی

 

فال حافظ

امروزه در همه خانه ها دیوان حافظ یافت می شود و مردم کشورمان در مراسم های مختلف مانند نوروز یاشب یلدا، با کتاب حافظ فال می گیرند. فال حافظ یکی از پرطرفدارترین فالها در میان ایرانیان است.

 

شعر حافظ به گونه ای است که هر کس دیوان حافظ را باز می کند و غزلی می خواند، با توجه به شرایط روحی و حال و هوای خود برداشت خاصی از شعر خواهد داشت، بنابراین شعر حافظ ، برای تفال مناسب بوده و حال و احوال درونی فرد را بیان می کند.

 

برای فال گرفتن ابتدا فرد نیت می کند و برای شادی روح حافظ فاتحه ای می خواند و او را به شاخ نباتش قسم می دهد . سپس فال گیرنده با دست چپ کتاب را گرفته و با دست راست آن را باز می کند.

 

از بین دو صفحه ای که باز شده باید صفحه سمت راست را انتخاب کرده و غزل بالای صفحه پاسخ فال است. در برخی از دیوان ها ممکن است بیت اول غزل در صفحه قبل باشد، یعنی از ابتدای صفحه سمت راست نباشد که باید به صفحه قبل رفته و از ابتدای غزل، شعر را بخوانید.

اشعار حافظ

 

برای تفسیر فال حافظ می توانید از یک نفر که در امر شعر خوانی و تفسیر آگاه است کمک بگیرید. شما باید هر بیت از غزل را که بیشتر با شرایط فعلی و نیت شما سازگار است به عنوان تعبیر فال حافظ خودتان در نظر بگیرید.

 

حافظ محبوب جهانیان

گوته

گوته، ادیب آلمانی، به حافظ و اشعارش علاقه فراوانی داشت و «دیوان غربی-شرقی» خود را تحت تأثیر «دیوان حافظ» سرود، و فصل دوم آن را با نام «حافظ نامه» به اشعاری در مدح حافظ اختصاص داد . از جملهٔ این اشعار می توان به دو شعر زیر اشاره کرد:

 

حافظا، در غزل هایت می شنوم

 

که شاعران را بزرگ داشته ای.

 

بنگر که اینک پاسخی فراخورت می دهم:

 

بزرگ اویی است که این سپاس به بزرگ داشتِ اوست.

فال حافظ به انگلیسی

نیچه

نیچه،از شاعران آلمانی نیز یکی از شعرهای خود را با نام «به حافظ (آوای نوشانوش، پرسش یک آبنوش)» ، در دیوان «اندرزها و حکمت ها»، به او تقدیم کرده است:

 

میخانه ای که تو برای خویش

 

پی افکنده ای

 

فراخ تر از هر خانه ای است

 

جهان از سر کشیدن می یی

 

که تو در اندرون آن می اندازی،

 

ناتوان است.

 

پرنده ای، که روزگاری ققنوس بود

 

در ضیافت توست

 

موشی که کوهی را بزاد

 

خود گویا تویی

 

تو همه ای، تو هیچی

 

میخانه ای، می یی

 

ققنوسی، کوهی و موشی،

 

در خود فرو می روی ابدی،

 

از خود می پروازی ابدی،

 

رخشندگی همهٔ ژرفاها،

 

و مستی همهٔ مستانی

 

- تو و شراب؟

 

منبع: https://www.alamto.com/

ارسال نظر: