خاطره گوهر خیراندیش از محکوم شدن اش به زندان

گوهر خیراندیش یکی از کسانی بود که برای از آزادگانی که فیلم «۲۳ نفر» بر اساس زندگی آنان ساخته شده است، روی صحنه اختتامیه جشنواره فجر حاضر شد. خیراندیش پس از اینکه پشت تریبون قرار گرفت از حماسه‌سازی و بزرگی کار این ۲۳ نفر تقدیر کرد، به نقل خاطره‌ای قدیمی هم پرداخت و فضای مراسم را عوض کرد. 

او به شوخی گفت: «حبیب احمدزاده پیش از آنکه روی صحنه بیایم به من گفت مبادا احساساتی شوی و یکی از آن‌ها روی صحنه ببوسی. من گفتم خیالت راحت باشد پس از حکم زندانی که در یزد گرفتم دیگر توجیه شدم.»

او به یاد آورد که به قاضی گفته بود آن جوان مثل پسرم می‌ماند و در ادامه سخنان قاضی پرونده خودش را هم بازگو کرد که به او گفته بود:‌ «نمی‌شود آدم‌ها همدیگر را ببوسند و بگویند پدرم بود، پسرم بود.»

در نهایت سیمرغ بلورین بهترین فیلم از نگاه ملی به «۲۳ نفر» به تهیه کنندگی مجتبی فرآورده و کارگردانی مهدی جعفری اهدا شد. 

زندگی و فعالیت‌های گوهر خیراندیش

وی در ۱ شهریور ۱۳۳۳ در شیراز متولد شد. از سال ۱۳۴۹ و در دوران دبیرستان فعالیت وی با گروه تئاتر در شیراز آغاز شد و در همین سال بود که با جمشید اسماعیل‌خانی آشنا شد که این آشنایی منجر به ازدواج این‌دو گشت که حاصل این ازدواج یک پسر و دو دختر به نام‌های امید، آزاده و آناهیتا بود.

او با همسرش در شیراز به فعالیت تئاتر می‌پرداختند و همچنین کارمند اداره فرهنگ و هنر شیراز بود. وی در سال ۱۳۵۷‌ در دانشگاه تهران قبول شده و به همراه همسر و فرزندانش به تهران می‌آید. در تهران در کنار درس خواندن به فعالیت تئاتر می‌پردازد و همچنین کارشناس امور هنری ارشاد استان تهران می‌شود. خیراندیش سپس بازی را در سینما، تئاتر و تلویزیون ادامه می‌دهد.

او با فیلم روزهای انتظار فعالیتش را در سینما آغاز کرد و با فیلم بانو خوش درخشید. گوهر خیراندیش همیشه در نقش های متفاوت ظاهر شده است. وی همچنین چندین سال در برنامه صدای عبرت شبکه سراسری رادیو به فعالیت مشغول است.وی یکی از اساتید ثابت کانون سینماگران جوان است و همچنین سابقه برگزاری کارگاه آموزشی در چند دانشگاه معتبر آمریکا را دارد.وی پیشنهاد بازی را درسریال دارا و ندار و فیلم اخراجی‌ها را علیرغم پیشنهاد مالی خوب به جهت نقش‌های ضعیف نپذیرفت. به عقیده وی یکی از رموز ماندگاری یک بازیگر این است که هر نقشی را فقط برای مسائل مالی قبول نکند.